"Prawo od 27 IV 1956 do 7 I 1993 dopuszczało w Polsce aborcję - zabijanie poczętych dzieci. Długotrwała walka obrońców życia spowodowała wprowadzenie Ustawy "O planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży". Nowe prawo dopuszcza aborcję tylko w "wyjątkowych przypadkach".
HISTORIA USTAWY. Ustawa o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży została uchwalona 7 stycznia 1993 r. 20 listopada 1996 r. prezydent Aleksander Kwaśniewski podpisał nowelizację tej ustawy, zezwalającą na aborcję z tzw. względów społecznych. 28 maja 1997 r. Trybunał Konstytucyjny orezkł niezgodność z konstytucją tej nowelizacji. Od tego czasu znów obowiązuje ustawa z 7 stycznia 1993 r.
TREŚĆ USTAWY. Ustawa delegalizuje aborcję poza 3 przypadkami (zagrożenia życia lub zdrowia matki, nieodwracalnego ciężkiego uszkodzenia płodu oraz gdy istnieje uzasadnione podejrzenie, że ciąża jest wynikiem czynu zabronionego). Ustawa nie przewiduje żadnych kar dla kobiet poddających się aborcji, lecz jedynie dla lekarza.
SKUTKI OBOWIĄZYWANIA USTAWY. 15 lat obowiązywania ustawy przyniosło same pozytywne rezultaty. Liczba zarejestrowanych aborcji utrzymuje się na stałym niskim poziomie (rok 2004 - 193). Poprawie ulega zdrowie prokreacyjne kobiet (zmniejsza się liczba zgonów kobiet związanych z ciążą, porodem, połogiem), poprawia się świadomość prokreacyjna kobiet (coraz mniej jest nieletnich matek, zmniejsza się śmiertelność noworodków oraz poronień samoistnych. Do pozytywnych skutków działania ustawy należy zaliczyć także poprawę współczynnika umieralności okołoporodowej dzieci (w r. 1999 wskaźnik ten wyniósł 10,8, w r. 2001 - 9,4, w r. 2004 - 8,5).
Fakty - ocena działania ustawy z 7 stycznia 1993 r.
